Wharariki Beach

Hier ging het dus om. Bij Mieke. Ze had zo verlangd naar dit strand. Het mooiste strand van de wereld. Zo ongeveer. Vandaag hebben we gekeken of geheugen en realiteit dezelfde beelden hadden. En dat was zo. Weer een prachtige dag ondanks de weersvoorspelling van een matige dag. Ze vinden het hier al matig als het waait. Zon, 19 graden en wind, ons ideale zomerweer. Na een rit van een uurtje langs de kust met veel one lane bridges kwamen we, over een gravel road, aan bij de parkeerplaats. Tot teleurstelling van ons stonden er nog drie auto's. Dat vinden wij nu al druk. Na twintig minuten lopen over heuvels met schapen en met veel lammetjes kwamen we bij de zandduinen en het prachtige strand. Grote rotsen in de zee, de zeeleeuw in een holte van een rots, verschillende zeehonden en in de verte nog enkele mensen. Veel wind, dat dan weer wel, maar enig zandstralen doet de mens goed. Weer veel foto's gemaakt voor onze jaarlijkse kalender. Het was weer prachtig. Ik denk dat we nog een keer gaan. Op de terugweg even opgestoken bij het café voor het begin van de Farewell Spit. Mooi uitzicht. Weer een mooi uitzicht. Tja.